GEKISAI DAI'ICHI oraz Dai'NI

​

Autorem jest twórca stylu Goju-Ryu - Chojun Miyagi Sensei. Ich historia sięga początku lat 40- tych XXw., w których wkładano wiele siły w rozpowszechnianie Karate przez co sztuka ta stawała się coraz bardziej popularna. Układy narodziły się jakby z potrzeby, gdyż oryginalne kata Goju-Ryu były zbyt trudne dla nowych adeptów, którymi coraz częściej stawały się dzieci i młodzież. Jedna z wersji mówi, że dla uczniów początkujących powstały formy o nazwie Fukyu Kata, w skład których wchodziły Fukyu Ich - autorem jej był Soschin Nagamine Sensei (Matsubayashi Ryu) i Fukyu Ni autorstwa Chojun Miyagi Sensei. Fukyu były uporządkowanym kihonem egzaminacyjnym, w którym szczególną uwagę zwracano na podstawy karate, czyli stabilne pozycje, efektywne bloki i silne ciosy. Mimo, że są to typowe kata Goju-Ryu (Naha-Te), widać w nich wpływy Shuri-Te, systemu samoobrony nauczanego przez wielkiego mistrza Yasutsune Itosu Sensei. W roku 1940 Chojun Miyagi Sensei zaadoptował swoją formę do Gekisai Dai'Ich oraz stworzył drugie kata Gekisai Dai'Ni. Tak jak w zamierzeniach twórcy, są to formy stosunkowo łatwe do zinterpretowania i zapamiętania. Do dziś używa się ich jako form dla początkujących. Kanji "Geki" znaczy "walczyć" ("uderzać", "demolować") natomiast "Sai" - "łamać". Całe kata Gekisai można zdefiniować jako "Uderzyć i Zniszczyć" co prawdopodobnie odnosiło się do żołnierzy amerykańskich walczących z Japonią w czasie II Wojny Światowej. Ciekawostką jest to, iż ze względu na istotną różnicę we wzroście amerykańskich i japońskich (okinawskich) żołnierzy, ciosy w Gekisai oddawane były wyżej niż na wysokość głowy. Formy Gekisai są jedynymi w Goju-Ryu formami zaczynającymi się w lewo, natomiast Gekisai Dai'Ich jest jedyną formą w Goju-Ryu, która kończy się ruchem "do przodu".